مي سوزه آقايي که هماي غمه آخرين جامونده ز غم حرمه
مي باره ز نگاه بارون بي صدا وقتي که مي کنه ياد کرببلا
بي تابه غم اربابه به لبش ذکر روضه ي آبه
واويلا واويلا
شعله شعله آتيش مي سوزه تو نيگاش درياي اشک ما کمه پيش عزاش
لب بسته ز کلام از بيداد هشام افتاده ز نفس تو اين ماه حرام
شد ننگش قفس تنگش آخه پنجاه سال دير شده مرگش
واويلا واويلا
مجموعه داره از غم و درد وبلا هم غربت هم زندان سوز زهر جفا
بر پا کرده خدا هيئتها تو منا تا از ياد نره اون مقتول ز قفا
چون ياسه غمو ميشناسه تو دلش داغ عمو عباسه
واويلا واويلا
رضا تاجیک
مي باره ز نگاه بارون بي صدا وقتي که مي کنه ياد کرببلا
بي تابه غم اربابه به لبش ذکر روضه ي آبه
واويلا واويلا
شعله شعله آتيش مي سوزه تو نيگاش درياي اشک ما کمه پيش عزاش
لب بسته ز کلام از بيداد هشام افتاده ز نفس تو اين ماه حرام
شد ننگش قفس تنگش آخه پنجاه سال دير شده مرگش
واويلا واويلا
مجموعه داره از غم و درد وبلا هم غربت هم زندان سوز زهر جفا
بر پا کرده خدا هيئتها تو منا تا از ياد نره اون مقتول ز قفا
چون ياسه غمو ميشناسه تو دلش داغ عمو عباسه
واويلا واويلا
رضا تاجیک
