بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

کوچکترين امام مصيبت کشيده است                     از بازماندگان غروب سپيده است
ازبس که گريه کرده سرش درد مي کند                   اندازه ي تمام حرم داغ ديده است
در قاب چشم او که هميشه ز خون تر است      تصويري از جنازه ي مشکي دريده است
بر پاي او نشان اسيري نشسته است              از بس به روي خار مغيلان دويده است
جشن و سرور و شادي و سنگ و سر امام           فهم کسي نميرسد آنجا چه ديده است
ويرانه ها و قصه ي يک دختر اسير               او هم خجل  ز روي مه آن شهيده است
اين خاندان به نام علي پر تعصبند                      او ناسزا به نام علي هم شنيده است

رضا تاجیک