خو نابه هاي زخم تو آب وضوي من لبخند کوچکي به لبت آرزوي من
حرفي بزن عزيز دلم غصه مي خورم اين غصه عقده ايي شده بين گلوي من
ناراحتي ز دست علي؟ پس چرا دگر پوشانده اي تو صورت خود پيش روي من
مردم دگر جواب سلامم نمي دهند بر باد طعنه رفته همه آبروي من
پيرم نموده ناله واشک شبانه ات ديگر نمانده تار سياهي به موي من
اي ذات آب , روح طهارت, زلال من خو نابه هاي زخم تو آب وضوي من
وحيد قاسمي
