روشن تر از شکوه تو هفت آسمان نداشت
درياي پر تموج روحت کران نداشت
يوسف تر از حضور تو اي مصر منزلت
سير هزار منزل اين کاروان نداشت
مهريه زلال تو بانو اگر نبود
اين باغ هاي معرفت آب روان نداشت
ديدند يازده چمن از دامنت شکفت
يعني که باغ نسل محمد خزان نداشت
اين روزگار پير که شعر اميد خواند
پيش از طلوع شرق تو طبع روان نداشت
گردِ به باد رفته صحراي غفلت است
هر کس به ديده ، خاکي از اين آستان نداشت
آنجا که قدر تو چو شب قدر شد نهان
ديگر شگفت نيست که قبرت نشان نداشت
عطر مزار تو به دل عاشقان توست
در جلوه زار تو همه هستي از آن توست
پير خرد به محفل تو خرد سال بود
استاد عشق، بي مددت بي کمال بود
بي تو زمين جهنم نارنج درد بود
بي تو بهشت باغچه سيب کال بود
شوقي به هر مَجاز که حتي مُجاز شد
غير از تو اي حقيقت روشن ، خيال بود
در غير آسمان تو، اي آبي نجات !
بالي اگر گشود دل ما وبال بود
اشکي اگر به گونه معراجي ات نشست
بال فرشتگان خدا دستمال بود
گفتند نقد مهريه ات آب بوده است
يعني تمام زندگي تو زلال بود
از اين بساط خاک سه فالي که مي زدي
دستاس و چهار بالش و ظرف سفال بود
مدح تو خارج از قفس واژه هاي ماست
اين ها که گفته ايم تماماً مثال بود
واژه کجا مقام تو ترسيم مي کند
وقتي نبي زفاطمه تکريم مي کند
خورشيد و جلوه هاي معطر به دست توست
رقص و سماع کوکب و اختر به دست توست
طوبا به پاي شيعه اشکت نوشته شد
اي بانويي که جنت و کوثر به دست توست
امروز محشري است عنايات بي حدت
فردا همه شفاعت محشر به دست توست
باب سخن به بطن خديجه گشوده اي
آرامش هماره مادر به دست توست
مشتاق بوسه بود به پهلوي تو پدر
يعني بهشت وصل پيمبر به دست توست
لبخندِ با شکوه که اندوه مي برد
از شانه هاي خسته حيدر به دست توست
هنگامه را به خطبه خود گرم کرده اي
آري ،کليد فتح مکرر به دست توست
با خطبه حماسي خود در سخن شدي
نسل خليل بوده اي و بت شکن شدي
شب رخت بست و تيرگي اش در حجاب شد
شد صبح و دولت شرفِ آفتاب شد
بزم حسينيان زمين غرق نور عشق
کاخ يزيديان زمانه خراب شد
خورشيدي از خمين که پور حسين بود
پرچم به دوش نهضت اسلام ناب شد
هر کس به نسل فاطمه لبخند مي زند
مست شميم رهبر اين انقلاب شد
هر روز با طلوع دعاي امام عصر(عج)
سير و صعود قافله شان پر شتاب شد
آثار دولت علوي باز جلوه کرد
يا رب دعاي خسته دلان مستجاب شد
ميلاد فاطمه است ، قرين با خميني است
اين انقلاب فاطمي است و حسيني است
جواد زماني
