مظلوماً غریبا
چند نفر به یک نفر آه ای نانجیبا
مظلوماً غریبا
قلب زینب شده از داغت ناشکیبا
یه نفر نگفت که مظلومی تو
یه نفر نگفت که معصومی تو
مگه آب مهریه ی زهرا نیست؟
از یه قطره‌ش چرا محرومی تو
وای اباعبدالله ۲
(لبِ تشنه کُشتنت - آی اباعبدالله ۲) ۲
مظلوماً وحیدا
با صورت خوردی زمین زینب داشت می‌دیدا
مظلوماً وحیدا
سه ساعت زجرت دادن توو مقتل پَلیدا
یه نفر نگفت که مسدومی تو
هستیِ زینب و کلثومی تو
خنجر کهنه و دستای شمر
کشته ی بُریده حلقومی تو
وای اباعبدالله ۲
(لبِ تشنه کُشتنت - آی اباعبدالله ۲) ۲
افتادی دلم ریخت
توی قتلگاه تموم عالم به هم ریخت
افتادی دلم ریخت
همه اعضای تنت پیش مادرم ریخت
همه ی هستیتو غارت کردن
نیزه ها تو رو زیارت کردن!
توی قتلگاه تنت عریان موند
بمیرم بهت جسارت کردن
وای اباعبدالله ۲
(لبِ تشنه کُشتنت - آی اباعبدالله ۲) ۲
پیش چشم مادر
تک و تنهایی گیرِت انداختن یه لشکر
پیش چشم مادر
همه ریختن واسه ی تاراج یه پیکر
هم زره هم جوشنت رو بُردن
تیکه تیکه بدنت رُو بُردن!
نه فقط عبا و عمامه ت رو
حتی پیرهنِ تنت رو بُردن
وای اباعبدالله ۲
(لبِ تشنه کُشتنت - آی اباعبدالله ۲) ۲
