اى همه پشت و پناهم - اى عروس آسمونى
جان حيدر! يعنى ميشه - كه كنار من بمونى
ببين دو ماهه، روتو نديدم
بى تو عزيزم، چها كشيدم
اشكات روى گونه ريخته / غربت توى خونه ريخته
پيش چشم بى قرارم / برگات دونه دونه ريخته
زهرا ياور جوونم ۴
پنجه ى كينه ى اين شهر - گلوى منو فشرده
نيگا كن كه موى زينب - دو ماهه شونه نخورده
تقدير غربت، رو پيشونيم خورد
خس خس سينه ات، امونمو برد
پيش چشم من تو خونه / هر روز روضه اى جديده
ميشه بالشت پر از خون / بس كه سرفه هات شديده
زهرا ياور جوونم ۴
فضاى خونه به هم ريخت - وقتى كه حرف كفن شد
حرف تشييع جنازه - حرف كهنه پيرهن شد
نگفتى زينب، دل بى قراره
گفتى حسينم، كفن نداره
خوندى روضه هاى گودال / گفتى از يه جسم پامال
اى واى كه حسينت آخر / ميره با يه نيزه از حال
جانم بى كفن حسين جان ۴
