بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

این شبا اشک دیده ها، همه مثه فراته
صدایی که تو عالمه، صدای نوکراته
دلدار عالمین/ خورشید پر مهر مشرقین/ جونم نذر غمهات یا حسین
ای نور چشم عالم
ای پور مرتضی/ وارث غمهای مجتبی/ مددی سلطان کربلا
زینت دوش خاتم

جونم فدات عزیز جون فاطمه
جونم فدات امیر ماه علقمه
جونم فدات عشق همه

نمیذاری برم چرا، مگه دوسش نداری؟
خود تو هم که مثل من، گرمی به آه و زاری
عمه جونم فدات/ قربون اشکای دیده هات/ بوسه میزنم به دست و پات
بذار که کاری کنم
نگیرم دست کم/ خون حسنه توی رگم/ رهام کن این آخری منم
عمومو یاری کنم
قاسم که رفت    نذا که من تنها بشم
عمه  می خوام    که شبیه سقا بشم
میخوام مثه             زهرا بشم

می زنی با عصا چرا، به زخمای عمیقش
خیره شدی چرا به اون، انگشتر عقیقش
ای وای بالا سرش/ داره از هوش میره مادرش/ دس بردار دیگه از حنجرش
قلب عالم شد پر درد
چه سخته دیدنش/ نقشه نکش برا پیرهنش/ پاتو برادر از روی تنش
دیگه بسه ای نامرد
آتیش زدی      به تموم اهل سما
آتیش  زدی  به دل اهل خیمه ها
آتش زدی            بر دل ما

بسه دیگه نمیذارم، که بکشین عمومو
نمیذارم بگیرین از، دل من آرزومو
لبیک یا حسین/ منم نوه ی شیر حنین/ می خونم بدونه عالمین
که پسر تو هستم
اگه بنده به مو/ دست من با شمشیر عدو/ بردم از دشمنت آبرو
راضی شدی از دستم؟
میمیرمو        به قلب لشکر میزنم
جون میدم و      ناله مادر میزنم
پیش بابام             پر میزنم