بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

با اینکه به دردای بی حد من
فقط تویی که ای خدا طبیبی
بازم میرم سراغ دیگرون و
آخه خدای من چقد غریبی

نمیدونم چیکار کنم با دلم
که باز خجالتم نده پیش تو
دوباره باز بار گناه آوردم
نگو دیگه از در خونم برو

با اینهمه جرم و خطاها بازم
هنوز کسی شکستمو ندیده
غرور پوشالیمو باز نگهدار
دلم با تو هنوز پر از امیده

برا منِ آلوده هم به لطفت
هنوز میون مردم آبرو هست
بگو خدای مهربون تو خونت
جایی برای مثل من هنو هست

هر چقدم که بد باشم، گناهم
اندازه ی عفو تو که عظیم نیس
مواخذم کنی میگم به عالم
نه دیگه این، اون خدای رحیم نیس

بذار بباره باز چشای خستم
بذار که بارونی بشه نگاهم
حلاوت و لذت این دعا رو
فقط نگیر ازم که بی پناهم