بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

آمد همان که علتِ شیدایی من است
از وصف این شکوه زبان نیز الکن است
چشمِ علی به دیدنِ این ماه روشن است
فطرس بیا! که لحظه ی حاجت گرفتن است
دریا رسیده است که سیرابمان کنند
امشب بناست صاحب اربابمان کنند

امشب بناست خاک زمین کیمیا شود
درهای آسمان به رویِ خلق وا شود
امشب دوباره فاطمه حاجت روا شود
امشب بناست کل زمین کربلا شود
مجنون کجاست؟ حضرت لیلا رسیده است
تنها پناهِ زینب کبری رسیده است

قنداقه ی حسین که حبل المتین ماست
هر جا که نام اوست بهشت برین ماست
ما نوکریم؛ نوکری اش کُلِ دین ماست
مُهر غلامی اش همه جا بر جبین ماست
در فقر نیز شاه همه عالمین شد
هر کس سوار کشتیِ نوحِ حسین شد

همراه با تلاطم دریا بگو حسین
شادی قلبِ حضرت زهرا بگو حسین
تا بشنوند مردم دنیا، بگو حسین
امشب کنار زینب کبری بگو حسین
این نامْ تا همیشه جنون می دهد به ما
حی علی الحسین، سلیمان کربلا

در خاک ماست ذره ای از خاک تربتش
بی انتهاست تا ابد الدهر رحمتش
اما چه شد شکسته شد آن روز حُرمتش
در قتلگاه بود و ندادند مهلتش
در کنج قتلگاه تنش چاک چاک بود
رأسش به روی نیزه، تنش روی خاک بود