آسمان روی زمین جایی به جز زندان نداشت
غربتش را، آشنایی غیر زندانبان نداشت
بی‌ملاقاتی‌ترین زندانی قعر زمین
وقت تنهایی به جز از آسمان مهمان نداشت
ارثِ مَحبس بود، از زندان به زندان می‌رسید
عمرِ زندان سر می‌آمد؛ حبس او پایان نداشت
«ربِّ خَلِّصنی» پرِ پرواز از دیوار بود
جان برای پر کشیدن از تن او جان نداشت
روزهایش شب، شبش شب، کورسویی هم نبود
صفحه‌ی تقویمِ عمرش جز شب هجران نداشت
اشک‌هایش سیلی و شلاق را مغلوب کرد
آسمان در چله‌اش چیزی به جز باران نداشت
نور در زنجیرِ ظلمت هم پر از تنویر بود
آفتابی که فرار از نور او امکان نداشت
در عبایش داشت چترِ «اَلَّذینَ آمَنوا»
می‌گشود آن را برای هر کسی ایمان نداشت
«لَن‌ترَانی» پاسخِ موسای آل‌الله نیست
نورِ مطلق چیزی از آیینه‌اش پنهان نداشت
