بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

�� حرمت روضه‌های قتلگاه را حفظ کنید و این شعر در هر مجلسی خوانده نشود.

آقای ما رو از قفا با دشنه کشتن
آقای ما رو با لبای تشنه کشتن ۲
با تیغ و نیزه جمسشو صد چاک کردن
آخر دهاتیها تنش رو خاک کردن ۲
جای یه خنجر / رو حجنرش بود
جای هزاران زخم روی پیکرش بود
هم خواهرش بود / هم مادرش بود
چشم یه ملعونی پی انگشترش بود
آه و واویلا ۲ واویلتا ۲ آه و واویلا

( روضه نمیخواهد تنی که سر ندارد
قربان آن آقا که انگشتر ندارد ۲
یک جای سالم در همه پیکر ندارد
جایی برای بوسه مادر ندارد ۲ )
رو خاک صحرا / افتاده بی هوش
پیش چش زهرا لگد میزد به پهلوش
 تا که رسیدش / خنجر به گردن
جن و ملک توو قتلگاه خون گریه کردن
آه و واویلا ۲ واویلتا ۲ آه و واویلا

لعنت به اونکه پیکرش رو پشت و رو کرد
توی رگای حنجرش خنجر فرو کرد ۲
لعنت به اون خولی که دنبال سرش بود
با ساربانی که پی انگشترش بود ۲
لعنت به اونکه / بی حربه میزد
با هر چی داشتش توی دستش، ضربه میزد
لعنت به اونکه / با سنگ میزد
اونی که داشت پیراهنش رو چنگ میزد
آه و واویلا ۲ واویلتا ۲ آه و واویلا