حسین الشهید ، حسن المجتبی اربعین ، شهادت ، کوچه زمزمه ارث روضه دیدنعبدالله باقری

همه تو جُنب و جوشَن ، دلا غرق خواهشه
بازم اربعین میخواد ، حرم قیامت بشه ۲
این روزا / رزقِ حرمِ / دعای هر گدا
دلشوره / گرفتن بازم / همه جا مونده ها
مُستأصل/ با گریه میگن/ فقط امام رضا!
میگن - هر کی دلش کربلا میخواد
باید - بگیره از پنجره فولاد

 

دل من جای دیگه است ، چشام ابر بهاره
آخه شب شهادت ، بقیع زائر نداره ۲
کِی میشه / مثل اربعین / با اذن فاطمه
کِی میشه / موکب به موکب/ راهی بشیم همه
کِی میشه / میون بقیع / بپیچه زمزمه:
کریم - کاری بجز کرم نداره
آقام - کی گفته که حرم نداره

 

ایشالا میریم یه روز ، با طبل و سنج و علم
پشتِ هر درِ حرم ، روضه میگیریم با هم ۲
میخونیم / مقتل برا هم / از یه روز سیاه
میخونیم / روضه برا یک / مادر پا به ماه
فضای / حرم پر میشه / از سوز و اشک و آه
خدا! - قنفذ که میزد مادرش رو
حسن - گرفت چشای خواهرش رو

 

گودال سخت ترین روضه است، عبدالله اگر که دید
این ارث روضه دیدن ، از بابا بهش رسید ۲
دستم توو / دست مادرم / خنده روی لبام
از مسجد / میرفتیم خونه / که دشمن بابام
راه و بست / جلوتر اومد / برای انتقام
یه جور - زد مادر و تو کوچه ی تنگ
دیدم - مادر سرش گرفت به یک سنگ

 

آقا کنار یه طشت ، که خون بالا میاره
وصیت که میکنه ، چشا بارون میباره ۲
حسین جان / قاسم رو بگیر / زیر بال و پرت
دوسْت دارم / بزرگش کنی/ شبیه اکبرت
کربلا / به جا من باشه / حامی و یاورت
داداش - من کشته ی روضه ی کوچه م
نذار - شبیه من پیر بشه بچّه م

نظرات شما
[کد امنیتی جدید]