بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

دوباره وجود من شده پر غم
شبیه بقیعم، بی قراره دلم
یه روزی منو می کُشه غربت تو
هنوز که هنوزه نداری یه حرم
بازم چشمام بارونی و زاره
تو خزون غربت هی می باره
ای کاش دورت چندتا سینه زن بود
ای کاش چراغی اونجا روشن بود
نگاه تو پناه ماست
حریم خاکی تو قبله گاه ماست
تویی تو دین و ایمانم
حسن جانم حسن جانم حسن جانم
******
می دونی که درد من نداره دوا
تو غربت محضی من بمیرم آقا
الهی ببینم روزی رو که میشه
تموم مدینه مثل کرببلا
به درد و غم همیشه معنایی
وارث غم بی بی زهرایی
مثل مادر نداری تو مرقد
نه ضریحی داری نه یک گنبد
تو منت بر سرم داری
تو قلب عاشقم آقا حرم داری
تویی تو دین و ایمانم
حسن جانم حسن جانم حسن جانم
*******
نداره تحمل تا ببینه گدات
که خاکیه و ویرونه صحن و سرات
نه خادم و نه زائر نه گریه کنی
الهی بمیره مادر تو برات
عمری طعنه شنیدی از دشمن
جلوی چشات مادر رو کشتن
دق کردی از غصه های مادر
شد قاتلت آخر مسمار در
پُر از آهم پُر از دردم
نداشتی توی خونه حتی یک مَحرم
تویی تو دین و ایمانم
حسن جانم حسن جانم حسن جانم