دوباره چشم کبودم اسیر شبنم شد
صدای هق هق و اشکم دوباره توأم شد
بهشت روی زمینم تو بودی و رفتی
از آن به بعد دگر زندگی جهنم شد
همین که معجرم آتش گرفت، افتادم
و چند رشته حریر بهشتیم کم شد
از آن زمان که ز ناقه، پدر! زمین خوردم
نفس کشیدن من سخت و نامنظم شد
هر آن قدر که برای تو گریه میکردم
همان قدر به زدن دشمنت مسمم شد
سه روز پیش مرا بی هوا کشیده زد و
از آن به بعد صداها برام مبهم شد
همینکه دست کشیدم به روی رگهایت
عذاب لحظه ی گودال تو مجسم شد
عذاب لحظه ی تلخی که بعد از آن عمه
اگرچه کوه غرور است، قامتش خم شد
همینکه روی لبت پای چوب را دیدم
دلی که سخت شکسته است، زخمی غم شد
برای دادزدن هم رمق نداشت تنم
دوباره چشم کبودم اسیر شبنم شد
