بر گنبد گیتی شده حک نام منیرت
ای عالم و آدم همه مجنون و اسیرت
من مست توأم این دل پژمرده گواهم
من منتظرم تا دهی ای شاه پناهم
شد ریزه خور سفره احسان تو دنیا
از روز ازل دست به دامان تو دنیا
کار دل هر خوب و بدی دست تو افتاد
شد دلخوشی خسته دلان پنجره فولاد
شد حس طنین قدمت حسرت دنیا
ای صحن و سرای حرمت جنت دنیا
آهوی دلم گشته گرفتار حریمت
ضامن شو و واکن گره با دست کریمت
ای قبله ی هفتم سند عزت ایران
شد رشک بهشت از قدمت خاک خراسان
چشم من درمانده ببین غرق نیاز است
دست من بیچاره به سوی تو دراز است
امید من غرق گنه بر کرم تو
شد مأمن درمانده ز راهان حرم تو
