فاطمه الزهرا شهادت ، بستر واحد مانده شرمنده ز رویت بوترابرضا تاجیک

بیت الاحزانت خراب                     قلب تو در التهاب
شد جراحتهای جسمت بی حساب   مانده شرمنده ز رویت بوتراب
در دیار بی کسی                        مردم از دلواپسی
تا به کی پس تو اسیر محبسی   من غریبم کی به دادم می رسی
این گره از معجرت واکن ببینم روی ماهت
نوبت من شد که باشم فاطمه جان تکیه گاهت
با علی حرفی بزن ای غمگسار بی قرارم
یک نظر کن که شدم محتاج لبخند و نگاهت
یا فاطمه یا فاطمه

کن نظر ریحانه ام                      گرد تو پروانه ام
تا که تو هستی در این کاشانه ام   قبله می گردد به دور خانه ام
همزبان مرتضی          مانده ای ساکت چرا
می کشی هرشب مرا با این نوا    ذکر تو أین معزّ الاولیا
از نبی شرمنده ام وای از امانتداری من
بر زمین افتاده ای با نیّت دلداری من
من غریبم، بی کسم، مظلومم و تنهاترینم
مه خجالت می کشد هر شب از این بیداری من
یا فاطمه یا فاطمه

رضا تاجیک
مرتبط
    نظرات شما
    [کد امنیتی جدید]