مه برج ايمان، علي ابن موسي
در دُرج امکان، علي ابن موسي
سپهر امامت، محيط کرامت
يم جود و احسان، علي ابن موسي
به آدم دهي دَم، به موسي دهي يَد
به عيسي دهي جان، علي ابن موسي
ولاي تو باشد کمال ولايت
ميان امامان، علي ابن موسي
تويي قدر و کوثر، تويي نور و فرقان
تويي آل عمران، علي ابن موسي
وجود تو اي جانِ جان، جانِ جان است
در آغوش ايران علي ابن موسي
به چشم تو نازم کز آن شيرِ پرده
شود شيرِ غرّان، علي ابن موسي
عجب نيست ناز ار کند مور راهت
به تخت سليمان، علي ابن موسي
سُم آهويي را که ضامن شدي تو
زند بوسه رضوان، علي ابن موسي
بُوَد شيعه را در کمالِ تشيع
ولاي تو ميزان علي ابن موسي
سزد جن و انس و ملک بر تو گردد
چو دعبل ثنا خوان، علي ابن موسي
عجب نيست کز رأفت و رحمت تو
بَرَد بهره شيطان، علي ابن موسي
دل مرده گردد به خاک تو زنده
چو باغ از بهاران، علي ابن موسي
غباري که روي ضريحت نشيند
شفا خيزد از آن، علي ابن موسي
شود با نسيم بهشتِ حريمت
جهنم گلستان، علي ابن موسي
سزد انبيا در طواف مزارت
بخوانند قرآن، علي ابن موسي
دهد قبّه ات نور بر چشم گردون
چو مهر درخشان، علي ابن موسي
بَرَد در حريم تو دست توسّل
دوصد پور عمران، علي ابن موسي
تو نوحيّ و ايران چو کشتي، چه بيمش
ز امواج طوفان، علي ابن موسي
کند جن و انس و ملک درد خود را
به خاک تو درمان، علي ابن موسي
همه آفرينش بود سفره ي تو
همه خلق مهمان، علي ابن موسي
تو شاه جهاني و خوانند خَلقت
غريب خراسان، علي ابن موسي
تو در قصر مأمون شب و روز بودي
چو يوسف به زندان، علي ابن موسي
لبت بود خندان، دلت بود گريان
غمت بود پنهان، علي ابن موسي
به غم هاي ناگفته ات باد جاري
سرشکم به دامان، علي ابن موسي
تورا بارها، بارها کشت مامون
به رنج فراوان، علي ابن موسي
نبايد که با هيفده خواهر آخر
تو تنها دهي جان، علي ابن موسي
تو مسموم گشتي، دگر جسم پاکت
نشد سنگ باران، علي ابن موسي
تو ديگر جوادت نشد اِرباً اِربا
ز شمشيرِ بُرّان ، علي ابن موسي
تو دستِ جدا گشته از تن نديدي
به خاک بيابان، علي ابن موسي
تو شش ماهه طفلت در آغوش گرمت
نشد تشنه قربان، علي ابن موسي
دريغا، دريغا که با آل عصمت
شکستند پيمان، علي ابن موسي
به ميثم نگاهي، که با خود ندارد
به جز کوه عصيان، علي ابن موسي
استاد غلامرضا سازگار
