بار عزا بر شانه ها بي تاب او غمخانه ها
آيد صداي آخر پروانه ي پروانه ها
حسين واي
هرغنچه پرپر مي شود هر سينه مضطر مي شود
با شرح حال داغ او چشم فلک تر مي شود
نامش کند آتش به پا جامش کند مست خدا
زينب به ديد شاعران: خاکستر کرببلا
حسين واي
در سِرّ آن صحرا چه بود در قلب اين ليلا چه بود
آن صحنه هاي قتلگاه در چشم او درياچه بود
شد وصل آخر ديدني وه ماجرا بشنيدني
جانم چه بوسه گاهي و جانم عجب بوسيدني
حسين واي
هر کس عزادارش شود ديگر گرفتارش شود
با ذکر يا زينب مدد زهرا خريدارش شود
آشوب غم در عالمين قلب همه در شور و شين
رمز جنان اين مي شود: يک زينب و يک يا حسين(ع)
حسين واي
رضا تاجيک
