ز روز ازلم مست می کوثریم من_اسیر رخ چون ماه مه دلبریم من_کنم شکر خدا حیدریم من _منور ز مدال و رتبه ی نوکریم من _به بازار ولای مرتضی مشتریم من_مداماً پی امر علی و در پی فرمانبریم من_ به هر سو پی ایجاد ولاپروریم من_ و مبهوت مرام آیت داوریم من _ولی فخر من این است گدا و سائل سامریم من_بدانند همه عالم که مجنون و اسیر حسن عسگریم من
رخش روی قمر بود_ لبش کان شکر بود_ که خال علویش به خدا سنگ حجر بود_ ز هر غیب خبر بود _به هر عیب ستر بود_ به امت به خدا یازدهم یار و پدر بود_ نه خالق نه بشر بود_ که او چیز دگر بود _به حق گوش و رخ و دست و بصر بود_ به مجموعه آیات خدا اوج هنر بود_ به نخل نبوی بر و ثمر بود_ که او رهبر اصحاب نظر بود_ ز هر چه مدح گویم خوبتر بود_ به دستش همه جا پرچم پیکار و ظفر بود
حسن وقت کلامش_ حسن رحمت عامش_ حسن جرعه جامش_حسن صوم صیامش _حسن ارج و مقامش_حسن ذکر مدامش _حسن به احتشامش_ حسن رمز دوامش_حسن عمر تمامش_ حسن حُسن ختامش_ حسن خوی و مرامش_ حسن وقت قیامش_ حسن به راه رفتن و به گامش_ حسن به هر سلامش حسن به باب و مامش_ حسن علی الدوامش_ حسن در حسن است و شمارم من کدامش
کشد ماه خجالت اگر رخ بنماید ز پشت آن نقابش _ملک پای رکابش _فلک منتظر امر و خطابش _مگو بوده به زندان همه ی عالم و آدم به زندان عقابش_ کند خضر نبی خواهش یک جرعه شرابش_ خدا گفته ثنایش_ به آیات کتابش _چه گویم ز محبش_ چه گویم ز ثوابش _دل بی خبر از او اگر رود به جنت، همه باغ به چشمش چنان دشت و سرابش_ دل معتمد و مُهتَد ومُعتَز همه در التهابش_ می ارزد به دو عالم همان صحن خرابش_ تپشهای دلم می زند از سینه برایش_ به قربان وفایش_ به قربان صفایش _به قربان صدایش_ به قربان حیایش _همه زیر لوایش_ همه ملتمسِ ذکرِ دعایش_ شفا ز خاک پایش_ دوا دست عطایش_ سخاوت در قفایش_ کرامت سجده برده از برایش_ چه گویم ز مرام و کرم بی انتهایش_ بود روح الامین ریزه خور خوان و سرایش_ بود آرزویم خادمی صحن وسرایش_ حریم با صفایش_ ضریح سامرایش
امام شیعیان است_ نه؛ حجت به جهان است_امام لا مکان است_ امام بی کسان است_ امام مهربان است_ امام همه عالم، به هر جا و مکان است_ امام حضرت صاحب زمان است
گر از جرم ولایش بروم من به سر دار _کشندم به دو صدبار_ که عشقش کنم انکار_ چنان میثم تمار _زنم جار _ به آه دل محزون و شرربار _ برایش کنم اقرار _که این ماه بود دلبر و سالار _بود یازدهم میر و علمدار_ بود دین خدا را به خدا یار و سپهدار_ امید دل زهرا و قرار سینه احمد مختار _دهم آینه بر حیدر کرار _جوان دوم عترت اطهار _ بر این دایره ملک بود نقطه پرگار _ بود صاحب اسرار_ به هر خیر سزاوار _وجودش به خدا مطلع الانوار _ به هر نطق گهربار _کشد پرده ای از پرده اسرار _بود چشمه سرشار_ در این صحنه گلزار_ چنان مرغ گرفتار_به دامش امرای پست و غدار _و یاد رخ او شوید از این دل غم و زنگار_ نشان می دهد آمار _که هر خسته دل زار_ در خانه ی اوحاجت خود گرفته بسیار_ قسم بر حرم یار _قسم بر رخ دلدار _ قسم بر نعم حضرت دادار _که عشقش نفروشم به زر و نقره و دینار
