پس از شهادت خاندان عقيل حضرت امّ المصائب، عقيله بني هاشم (ع) دو فرزندش عون و محمد را براي جانفشاني به محضر حضرت ابا عبدالله (ع) فرستاد.
در تاريخ آمده اين دو بزرگوار فرزندان عبدالله بن جعفر بودند. اين دو برادر به ميدان آمده و هر يک جداگانه وفاداري خويش را تا مرز شهادت به امام زمانشان ابراز داشتند.
ابتدا محمد در حالي که اينگونه رجز مي خواند وارد ميدان شد:
«به خدا شکايت مي کنم از دشمنان قومي که از کوردلي به هلاکت افتادند. نشانه هاي قرآني که محکم و مبيّن بود، عوض کردند و کفر و طغيان را آشکار کردند.»
جمعي از سپاه کوفه به دست او کشته شدند و سر انجام عامر بن نهشل تميمي، جناب محمد را به شهادت رساند.
بعد از شهادت محمد، عون بن عبدالله بن جعفر وارد ميدان شد و اين گونه رجز خواند:
«اگر مرا نمي شناسيد، من پسر جعفر هستم که از روي صدق شهيد شد و در بهشت نوراني با بالهاي سبز پرواز مي کند، اين شرافت براي من در محشر کافي است.»
نوشته اند تا بيست تن را به درک واصل کرد، آنگاه به دست عبدالله بن قطنه طائي به شهادت رسيد.
منقول است حضرت زينب(س) زماني که هر يک از بني هاشم(ع) به شهادت مي رسيدند، به کمک سيد الشهدا (ع) براي تعزيت مي آمد، ولي هنگام شهادت اين دو بزرگوار پرده خيام را انداخت و از خيمه گاه خارج نشد.
شرح شمع صفحه199