بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

طبق سفارشي که امام حسين(ع) درباره عبدالله بن حسن(ع) نموده بود، حضرت زينب(س) پيوسته مراقب و مواظب او بود.
دست او را در دستان عقيله بني هاشم، زينب(س) بود، تا آنکه امام حسين(ع) در گودال قتلگاه از صدر زين افتاد.
با شتاب دستش را از دست عمه رها کرد و به سمت قتلگاه آمد و به بدن مبارک امام حسين(ع) چسبيد و دشمناني را که حضرتش را محاصره نموده بودند، مورد شماتت و سرزنش قرار داد و به حرمله بن کاهل که با شمشير بالاي گودال ايستاده بود، گفت:
«واي بر تو اي پسر زن بدکاره! مي خواهي عموي مرا بکشي؟» و دست مبارکش را مقابل ضربه شمشير گرفت که شمشير به دستش اصابت نمود و به پوست آويخته شد.
حضرت سيدالشهدا(ع) عبدالله را در آغوش کشيد و به سينه چسبانيد و فرمود:
«برادرزاده ام! بر اين مصيبتي که براي تو پيش آمده، صبر کن و از خداوند طلب خير نما. زيرا خداوند تو را به پدران صالحت ملحق مي کند.» ناگاه حرمله تيري بر عبدالله زد و او را در دامان سيد الشهدا(ع) به شهادت رساند.

شرح شمع صفحه23