بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

از ازل در جامِ جانش داشت عشقِ لم یزل
قاسم بن المجتبی، فرمان پذیرِ بی بدل

متن بازوبند او تلفیقی از ایثار و عشق
شد رجزهایِ گوهربارش خودِ خیرالعمل

در مرامش حفظِ ناموس ارجحیّت داشت و
شد برای اهل عالم، غیرتش ضرب المثل

سمبلِ از جان گذشتن بود و با اذن عمو
گفت بسم الله را و شد هماوردش اجل

با غضب ابرو گره میکرد و میچرخاند چشم
مثلِ بابایش حسن در صحنه جنگ جمل

سیزده ساله ست اما در مسیرِ رزم او
سخت جان دادند، بی تیر و سپر شیرانِ یَل

یکّه می تازید و افتادند فوراً یک به یک
آن حرامی های باقی مانده از لات و هُبل

بسکه با شیرینیِ طعم شهادت شد عجین
از لبِ شمشیر او میریخت در میدان، عسل

بد نظر خورد و تنش شد نیزه باران و نماند
محضِ لبهای عمو یک جایِ سالم لااقل

رفت اما کاشکی می ماند تا جای پدر ...
چشم هایِ عمه زینب را بگیرد رویِ تل!