دنیا برای درک مقامش محقر است
او بارگاه جلوه آیات کوثر است
مریم ترین کنیز خدا در خرابه ها
گریان ذبح تشنه ی خود مثل هاجر است
ممسوس ذات حضرت پروردگار شد
مستغرق صفات جمالی این سر است
با مد آه او همه معراج میروند
سیر و سلوک فاطمه ها، اشک محور است
سیلی که خورد نرگس چشمش شهید شد
اما هنوز چشم ترش نازپرور است
چشم و چراغ قافله گم شد میان دشت
شرح مصیبتش چقدر زجر آور است
عمه بنفشه های تنش را شمرد و گفت
با لاله های پیکر بابا برابر است
بابا که گوشواره ی عرشی فاطمه است
گریان گوشواره ی خونین دختر است
بانی قتل حوریه، بازار شام شد
بانی قتل حوریه، چوب ستمگر است
حتی برای دفن تنش بوریا نبود
تشییع پیکرش ز پدر بی ریا تر است
