علی الرضا زیارت ، ولادت بدون نغمه کودکی های مناحمد ایرانی نسب

نام مارا نوشته اند "غلام"، نام فامیلمان "امام رضا"
به دل ماست روح "امام حسین"، به تن ماست جان "امام‌ رضا"

مادرم جای شعر لالایی، همه شب از کرامتش میگفت
پدرم زیر گوش من خوانده، لابه لای اذان امام رضا

کودکی های من کنار تو بود، بین این صحن ها بزرگ شدم
سالها با کبوتران حرم، خورده ام آب و نان امام رضا

کودکی ام چقدر زود گذشت، دل من تنگ شد برای خودم
من حسابی عوض شدم اما، تو همانی همان امام رضا

حرم تو همیشه غوغا بود، آخرین خانه ی امید همه
هفتمین قبله گاه زائرها، هشتمین آسمان امام رضا

بین آغوش صحن ها بودند، زائرانی که گریه میکردند  
دختری لال، ناله زد بینِ، اشک و لکنت زبان "امام رضا"

مادرش بین صحن ها افتاد، پدرش گریه کرد و داد کشید
یا امام رئوف ممنونم، حضرت مهربان امام رضا

پیرمردی که اهل باران بود، چشمه ای داشت بین چشمانش
با نوای "کریمخانی" خواند، خادم روضه خوان، امام رضا

من که روی سیاه آوردم، کوله بار گناه آوردم
به تو آقا پناه آوردم، بده برگ امان امام رضا

مرتبط
    نظرات شما
    [کد امنیتی جدید]