بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

وقتِ مناجاته و من
اومدم امّا سر به زیر
اومدم امّا با اُمید
بیا و دستم و بگیر

به دعوت تو اومدم
مهمون هر سالِ توأم
ربطی نداره به کسی
خوب یا بدم، مال توأم

سنگینیِ گناه داره
عبدت و از پا میندازه
مریض بد حال و طبیب
همیشه زود را میندازه

مریض بدحال سختشه
وایسه سرِ ساعت بره
مریضای دیگه‌م میگن:
بذا که بی نوبت بره

تا نرسیده شب قدر
خزونم و بهاری کن
همین شبای اوّلی
بیا برام یه کاری کن

سختمه وقتی میبینم
دارم با خوبات فاصله
راضی نشو بیشتر از این
جا بمونم از قافله

به حق نوجوونی که
هر دری زد جا نمونه
می‌گفت‌‌: یتیمی مو نبین
قاسمتم پهلوونه

اون که یه عمر محو قدِ
اکبر لیلا شده بود
آقا که خواست بیاردش
هم قدِ سقا شده بود