بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

باز شبیه شب بارانی ‌ام
زاده ی دریایم و طوفانی ‌ام
مثلِ اویس از  قرن آواره‌ ام
در پی یاران خراسانی ‌ام
عاشقی ‌ام را همه فهمیده‌ اند
مُهر شده مُهر به پیشانی ‌ام
دست نسیم است سر گیسویش
دست خودم نیست پریشانی ‌ام
ابروی او نورٌ علی نور شد
عاشق این طاق چراغانی ‌ام
داده جنون هستی من را به باد
روز نخستی که شنیدم جواد
@Bipelak_ir
می‌ چکد از کنج لبانم شراب
خانه‌ ات آباد، خرابم خراب
سنگ تراشی دل سنگم گرفت
تیشه زد و ساخت از آن دُرِّ ناب
شانه زد و یکسره دل ریخت ریخت
در خَم آن گیسوی پر پیچ و تاب
وای اگر دست تو اُفتد دلم
فارغم از روز حساب و کتاب
جاذبه ‌ی محض مرا نور کن
حضرت خورشید! به جانم بتاب
جذبه ‌ی پیغمبرِ اُمّی جواد
ای بابی انت و اُمی جواد

نیست فقط روز مبادا کریم
هست همه روز و شبم با کریم
یاد گرفته است که بر هیچ کس
رو نزند این دلم الا کریم
هر‌چه گره بیشترم می زند
کم شود این فاصله‌ها ... تا کریم
خواهشِ ما جرعه ‌ای از آب بود
داد ولی پهنه ‌ی دریا، کریم
بس که در بسته زدم خسته ‌ام
باز نشد هیچ در، امّا کریم -
- در نزده در به رویَم باز کرد
باز هم این طایفه اعجاز کرد

فیضِ مسیحایی‌ ات عیسیٰ بَرَد
دست به دامان تو موسیٰ بَرَد
از همه دل می‌بَرَد آقای ما
بیشتر از حضرت زهرا بَرَد
روی پرش لطف کن و پا گذار
رتبه‌ ی جبریل به بالا برد
شُکر، براتِ حرم آخر رسید
ناله‌ی مجنون دلِ لیلا بَرَد
بال بده تا حرم کاظمین ...
با نَفَسِ وای حسینم ... حسین

مثل همیشه دم ایوان طلا
نام تو شد نام تو سوگند ما
نام تو را گفتم و باران گرفت
خیس شد از گریه‌ ی ما صحن‌ ها
پنجره فولاد گره باز کرد
از من افتاده به لطف شما
مثل همیشه دم باب الجواد
حاجت ما بود، که آقا رضا! -
- جان جوادت ببرم کاظمین
تا که بخوانیم به پایین پا -
-" آمدم ای شاه پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده "

وای اگر غصه‌ ی مادر نبود
حال تو اینقدر مکدر نبود
مثلِ حسن شد جگرت ریز ریز
حیف که بالین تو خواهر نبود
کاش زمین آب نمی‌ ریختند
حیف! به جز خنده پس در نبود
سخت کشیدند تو را روی بام
وای اگر بال کبوتر نبود
شُکرِ خدا قسمت تو بام شد
گودی و نامحرم و خنجر نبود
خوب شد از حنجره‌ا ت خون نریخت
حرمله در لحظه ‌ی آخر نبود
شکر خدا پیش نگاهت ز بام
بر سر نیزه سر اصغر نبود
شکرخدا پیکرت عریان نشد
زیر سم اسب پریشان نشد