بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

آيت عظمی علیّ و محشر كبری حسن
عالی و اعلا علیّ و والی و والا حسن

حبل محكم مرتضی و بهترين دم مجتبی
عروة الوثقی علیّ و واژه ی زيبا حسن

"سوره ی انسان" علیّ و "سوره ی يٰس" حسن
عَلّمَ الاَسما علیّ و أحسنُ الاَسماء حسن

حاكم خلقت علیّ و شافع أمّت حسن
قادرِ مطلق علیّ و مالك دلها حسن

زينت دوش رسول الله هستند اين دو تن
جان پيغمبر علیّ و دلبر طاها حسن

اوّلين نور دل صدّيق اكبر مجتبی ست
اوّلين دردانه ی صدّيقه ی كبری حسن

ذكر پرواز ملك تا آسمان هفتمين
سرّ معراج نبی در ليلة الاسرا حسن

در عطوفت، در جلالت، در شُكوه و مرتبت
آينه گردان كه نه، آئينه ی زهرا حسن

در جَمَل بر عالمی اين نكته ثابت شد كه هست
رونوشتِ حيدر كرار در دنيا حسـن

بشنو از روح الامين كه: لافتی الاّ علی
بشنو از روح القُدُس كه: لافتی الاّ حسن

ثانی إِثنَيْــنِ رسول الله در زهد و وَرَع
در كرامت چون كرام الكاتبين، يكتا حسن

بی كسی، غربت، تحمّل، صبر، داغی بر جگر
تك تك اين واژه ها را می شود معنا حسن

چاه مخصوص غم مولاست كه در بين طشت
ريخت همراه جگر، درد دل خود را حسن

بين كوچه، بين خانه، بين مسجد، در سپاه
هر طرف رو می كنم تنها حسن، تنها حسن

او گذشت از سهم خود تا ذكر ما اين گونه شد
يا حسين و يا حسين و يا حسين و يا حسن

خورده بر تابوت او هفتاد چوب تير و هست
پيشواز ظهر خون آلود عاشورا حسن