بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

این دل بی سر وسامون    باز می خونه زیر بارون
قصه ی لیلی و مجنون                  این دل حیرون
اومده ستاره ی سهیل آسمونا
اومده نواده ی مدینه و کربلا
از کرم و لطف خدا         نعمت به بنده ها تمومه
تو آسمون ملائکه              میگن که باقرالعلومه
نوه ی دختری امام حسن // تو دلیلی واسه شور و حال من
همه عشقا رو فراموش میکنم // عشق تو مال من 2
آقام آقام آقام یابن الزهرا

حق حاجت دلم رو داد   اومده شاخه ی شمشاد
پر شده از نغمه ی شاد               خونه ی سجاد
چیدن ستاره های آسمون کارشه
وقتی که رو دوش عموی علمدارشه
کاسه ی آسمونیا       از می شده دیگه لبالب
میخوابه رو پر ملک           با لالایی عمه زینب
هر کی روی ماه اونو می بینه // میگه پیغمبر دوم همینه
همه رو مست می کنه تا رو پای // علی اکبر میشینه 2
آقام آقام آقام یابن الزهرا

 پهنه لطفش وسیعه    با رتبه ای که رفیعه
اون که برام یه شفیعه              ماه بقیعه
آبروم ولایت و عشق پر از شورشه
آرزوم زیارت مزار پر نورشه
مطمئنم به آرزوم       می رسم منم به زودی زود
تو مدینه دم می گیرم         لعنت به کل آل سعود
میگن روز رسیدن یه مرد // دیگه تموم میشه غصه و درد
بر پا میشه تو شهر مدینه // چار تا گنبد زرد