علی بن موسى پریشان و تنها
سرش را بگذارد به زانوی زهرا
سرش را بگذارد به زانوی زهرا
دلش بی قرار است/ غمش بی شمار است
غریبانه چشم انتظار است2
غریبانه چشم انتظار است2
کی میایی جوادم من غریبم
دلش پر غم کردند پر از ماتم کردند
در این شهر غربت قدش را خم کردند
در این شهر غربت قدش را خم کردند
که با او در افتاد/که پشت در افتاد
و عمامه اش از سر افتاد2
کی میایی جوادم من غریبم
دو دست او لرزان دو چشم او گریان
زند او دست و پا به لبهای عطشان
غریب خراسان /دهد دل پریشان
سلامی به شاه شهیدان2
کی میایی جوادم من غریبم
رضا تاجیک
کی میایی جوادم من غریبم
رضا تاجیک
