نامت شفا بخش است، بر هر درد تسکین است
یادت مسِّرَت بخشِ دلهایی که غمگین است
دنیا و اهلش روز و شب روزی خورت هستند
یعنی همیشه سفره ی لطفِ تو رنگین است
کافر اگر دلبسته ات شد جای حیرت نیست
عشق تو چیزی ماورای دین و آیین است
ما را بخواهی یا نخواهی، عاشقت هستیم
جای تعجب نیست؛ رسم نوکری این است
با گریه از روی ضریحت بوسه می چینم
افسوس در خواب است؛ اما باز شیرین است
تعداد عاشق های تو بالاست، با این حال
تعداد زائرهای تو اینقدر پایین است
روضه نمی خوانم؛ فقط یک جمله می گویم
زهرا کجا و دستِ نامردی که سنگین است
