"کرار"واژه ای است که زیبنده ی علی ست
خورشید محو چهره ی تابنده ی علی ست
شکر خدا کبوتر جلد نجف شدم
خوشبخت آن دلی که فقط بنده ی علی ست
فرقی نمی کند چه کسی نوکرش شده ست
مولا شدن همیشه برازنده ی علی ست
بگذار، تازه روز قیامت عیان شود!
حتی بهشت جلوه ای از خنده ی علی ست
از شوکت علی چه بگویم که معرکه
در انحصار بانگِ خروشنده ی علی ست
سائل شدن بهانه ی ما بود؛ قصد ما
تنها زیارت رخِ تابنده ی علی ست
□□□□□
نفرین به روزگار! که بعد از هزار سال
میخ دری که سوخته شرمنده ی علی ست
