من قمر آل طاها، و ياسينم
عبد حسينم اميرِ، سلاطينم
تشنه لب اما / بر لب دريا
فاطمه لب گشوده به تحسينم ۲
غصه ندارم كه آهن، به سر خورده
دست قلم هم دلم را، نيازرده
خون شده اشكم / از غم مشكم
بى وفا آبروىِ مرا برده ۲
بى كسى ات گرچه آقا، عذابم كرد
خنده‌ی لشكر اگرچه، كبابم كرد
من ولى شادم / وقتى افتادم
مادر تو بُنَىَّ خطابم كرد ۲
