لب تشنگان قطره ی باران حیدریم
ساغر بیاورید که مهمان حیدریم
تقدیر را به زلف سیاهش گره زدیم
از این جهت همیشه پریشان حیدریم
در راه عشق، قبلِ رسیدن به کربلا
کشتی شکست خورده ی طوفان حیدریم
در این مسیر، عقل به جایی نمی رسد
دیوانه وار گوش به فرمان حیدریم
یا کافریم، کافر هر چیز غیر از او
یا مومنیم و تازه مسلمان حیدریم
از بَخت و رَخت و دین و دل خود گذشته ایم
در سلک خویش بی سر و سامان حیدریم
رنگین شدست سفره ی ما با قناعتش
پس ریزه خوار سفره ی احسان حیدریم
ما سائلان ساحت سلطانی اش شدیم
تا روز حشر دست به دامان حیدریم
