بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

مَلکی خلق شد از تربت اعلای بهشت
علوی زاده و نیکو نسب و پاک سرشت
خَلقش از جنس خدا، موی به مو، خشت به خشت
دستی از غیب در این معرکه این گونه نوشت
بفرستید در این جشن، نزول برکات
به صفای حرم آل محمد صلوات

ز شُکوه قدمش غصه ی دل رفته ز بین
قوّت بازوی آقای علمدار حُنین
ثانیِ حضرت زهراست عزیزِ حَسنین
ماه شبهای علی، عشق حسن، عشق حسین
شاه بانوی جهان، دخترِ عالی درجات
به صفای حرم آل محمد صلوات

عشقِ نابِ ازلی را به چه تشبیه کنم؟
این همه نورِ جلی را به چه تشبیه کنم؟
عصمت اللهِ ولی را به چه تشبیه کنم؟
دخترِ ماهِ علی را به چه تشبیه کنم؟
به کَفَش شهدِ بقا، شُرب جنون، آب حیات
به صفای حرم آل محمد صلوات

دخترِ شاه، به شبهای مدینه سحر است
در مقامات رفیع است؛ چه والا گهر است
نام زیباش بُود زینب و زِینِ پدر است
زاده ی فاطمه در پرده ی عفّت قمر است
صاحب الامرِ قیامت بُود و راه صراط
به صفای حرم آل محمد صلوات

داده بر اهل زمین دست خدا هر چه که بود
میرسد بوی گل و رایحه ی عنبر و عود
اهل لاهوت به شُکرانه فتاده به سجود
جبرئیل آمده از عرش به تعظیم، فرود
همه جویند ز خاک قدمش راه نجات
به صفای حرم آل محمد صلوات

اهلِ این خانه به اصحاب، عنایت دارند
به غلامان درِ خویش محبت دارند
چاکران آمده و عرض ارادت دارند
دست بر سینه همه قصد زیارت دارند
پای گهواره بگیرند همه برگ برات
به صفای حرم آل محمد صلوات

همه ی آل علی مادری و حیدری اند
صاحب ارض بهشتند؛ عجب محشری اند
لایق سلطنت و برتری و سروری اند
همه در محضر اینان به صفِ نوکری اند
دل گره خورده به ایشان همه در حیّ و ممات
به صفای حرم آل محمد صلوات