بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

میکشه خیلی عذاب، افتاده به اضطراب
سینه سوز لحظه هاش
نفسای آخرش، به یاد برادرش
بارونی شده چشاش
جگرش خونه/ روضه میخونه/ توی دستش یه لباس
زخمی کینه/ زمزمش اینه/ داداشم حسین کجاس
بعد کربلا - پر شد از بلا
چی اومد سرش فقط خدا میدونه
دل بشکسته شد - پیر و خسته شد
داداشش فقط رو نیزه ها میدونه
(مظلوم ای حسین۲ حسین غریب مادر)۲

به لبش ناله و آه، داره از تو قتلگاه
کسی غمخوارش نشد
دید گرفتن دورش و، میزنن پیکرش و
یه نفر یارش نشد
غارت پیکر/ دزدی معجر/ آتیش و تو خیمه دید
پریشون احوال/ تا خود گودال/ از حرم خیلی دوید
مرهم که نبود - از غم شد هلاک
والشمر جالس علی صدرالحسین
عریان شد تن - داداشش رو خاک
والشمر جالس علی صدرالحسین
(مظلوم ای حسین۲ حسین غریب مادر)۲

خون میباره کوه و دشت، بی بی چی به تو گذشت
میریزه اشک چشام
توو دلم غمه زیاد، کاشکی روضه خون بیاد
بگه از کوفه و شام
تو شدی تنها/ از غمت حتی/ گریه داره سلسله
چقده توو راه/ شنیدی طعنه/ از سنان و حرمله
پیش چشم عام - حرفای عوام
آخه تو کجا سر کوچه و بازار
این غم رو کجا - فریادش کنم
وقتی که کشوندنت توو بزم اغیار
(مظلوم ای حسین۲ حسین غریب مادر)۲