ای شهریار مملکت بذل و فضل و جود
ازما به آستان تو جانا دو صد درود
تو شعر جاودانه جود و کرامتی
من با کدام واژه توانم ترا سرود
سر تا به پا عنایتی و پا به سر کرم
صدها چو حاتمند به پیش تو در سجود
ای آسمان آبی اقلیم ارتضا
وی زینت و فروغ دِهِ گنبد کبود
هستی جواد و جمله کریمان روزگار
باشند قطره ای و تو هستی مثال رود
تو برتر از خیالی و مافوق فهم خلق
باید که وصف حسن ترا از خدا شنود
در بخشش و عطا و سخاوت یگانه ای
آری وجود جود ز جود تو شد وجود
این بس به شان تو که جواد الائمه ای
باتو خدا به خلق در مرحمت گشود
مهر و ولای حضرتت اندر قیام حشر
باشد کلید باب بهشت حق ودود
صد شکر حی لم یزلی را که در جهان
مهر و محبتت شده ما را چو تار و پود
زاهد اگر خیال بهشت برین کند
یاسر هوای کوی تو دارد به صد درود
