جعفر الصادق شهادت زمینه حبیبی یا شیخَ الاَئِمَّهعبدالله باقری

شکر حق حیدری ام / چون حسن مادری ام
بُوَد این افتخارم / شیعه ام، شیعه ی جعفری ام ۲
به لطفِ ربّ خالق، من از جمع خلایق، شدم عاشق نام صادق ۲
ولایش در ضمیرم، نگردد کج مسیرم، چو فرزند زهراست امیرم ۲
به هر کاغذ و لوح و دفتر - درخشد کلامش چو اختر
یقین واژه ی "قالَ صادق" - شده زینت وَعظ و منبر ۲
حبیبی یا شیخَ الاَئِمَّه ۳

 

اگر جان ها بسوزد / به هجران ها بسوزد
ز بس داغش عظیم است / زمین و ، آسمان ها بسوزد ۲
شبانه همچو رهزن، هجوم آورده دشمن، بَرَد باغبان را ز گلشن ۲
چو حس کرد غربتش را، به هم زد خلوتش را، شکست از جفا حرمتش را ۲
به جان خشم حق را خریدند - گلستان به آتش کشیدند
برای رهایی ز شعله - گُل و غنچه ها میدویدند ۲
حبیبی یا شیخَ الاَئِمَّه ۳

 

آینه پُر ترک شد / پریشان نُه فلک شد
طناب آوردن ای وای / مرهمِ، زخم حضرت نمک شد ۲
رجز مستانه خواندند، غمش بر دل نشاندند، پیِ مرکب او را کشاندند ۲
درونش شور و غوغاست، وَ چشمش موج دریاست، خودش خِبره ی روضه خوان هاست ۲
گُل یاس گلخانه پژمرد - به دستان بسته زمین خورد
گریز روضه ی خودش را - به نخلستان و علقمه بُرد ۲
حبیبی یا شیخَ الاَئِمَّه ۳

مرتبط
    نظرات شما
    [کد امنیتی جدید]