بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

صفین یعنی این که قرآن هم
برضدِ قرآن میشود گاهی!
وقتی بیوفتَد دستِ نا اهلان
خود میشود یک راهِ گمراهی

تاکی ببینم در لباسِ دین
هی روضه خوانی هایِ دشمن را
تاکی ببینم بر سرِ شیطان
عمامه های مارکِ لندن را

شورِ تَبریٰ دارم اما نه
پایِ دلَم بسیار می لَنگد
دشمن شده دلسوزِ دین من
یک جایِ کار انگار می لَنگد

تاریخ را هی خواندم و دیدم
مولا جوانمردیست افتاده
حتّی زن و فرزندِ دشمن را
با عاشقی یک عُمْر نان داده

مولای ما مولای خوبی هاست
نه رسمِ ما نامَردکوبی نیست
توهین به دشمن هایمان حتّی
در مَسلکِ ما چیزِ خوبی نیست

این رسمِ دشمن بوده که دین را
بی جنگ و خونریزی نمیخواهد
پشت نوای سرخ ِ"وا اسلام"
جز تَفرَقه چیزی نمیخواهد

از سَر بُریدن ها دلَم خون است
بیزارم از دشنامِ بعضی ها
بیزارم از "بیزاری از وحدت"
بیزارم از اسلامِ بعضی ها

امروز هَم بَر نیزه ها کردند
مکّارها با حیله قرآن را
مولا هنوز انگار میگریَد
افراط و تفریطِ رفیقان را ...