دارم من می سوزم كجايی جوادم
بيا ای عزيزم برس تو به دادم
رو خاک سر نهادم
شبيه مارگزيده ها بابا دست و پا می زنم رو اين خاكا
منم شبيه همه اجدادم ميگم كجايی مادرم زهرا
روضه های ما دل می سوزونه بابا اين ارث مادريمونه
همه به ياد روضه ی كوچه با قامت خم دلمون خونه
وای یا زهرا یا زهرا یا زهرا
از آثار اين زهر ببين بی قرارم
ببين كه نمی بينه چشمای تارم
رو پات سر ميذارم
هر پيرمردی كه جوون داره يه تكيه گاه و يه ستون داره
عصای پيری دم آخر آرزوهای فراوون داره
داره به من ميگه چشای تر رفته دلت پيش علی اكبر
صدای هلهله صدای كف هزار تا قطعه شده اين پيكر
وای حسين جان حسين جان حسين جان
((روضه حضرت علی اكبر روحی فداه ))
پاشو ای جوونم قد من خميده
با چه وضعی بابات تا اينجا رسيده
نفسهام بريده
نمی بينم تو رو گل ليلا نفس بزن پيدات كنم بابا
می رسه از هر طرفی عطرت انگار كه پخش شدی توی صحرا
ببين كه دارم از پا می شينم شاهد اين غصه ی سنگينم
با كمک جوونای خيمه دارم تو رو رو عبا می چينم
وای علی جان علی جان علی جان
