مگر يتيم نبودی خدا پناهت داد
خدا که در حرم امن خويش راهت داد
هجوم جهل و خرافه، هجوم تاريکی
خدا پناه در آن دوره سياهت داد
خدا، خدا و خدا، آن خدای بی مانند
همان که عصمت پرهيز از گناهت داد
همان که جان نجيب تو را مراقب بود
همان که سينه خالی از اشتباهت داد
توان و توشه به پايان رسيده بود، ولی
خدا رسيد به فرياد و زادِ راهت داد
بگو که نعمت پروردگار پنهان نيست
خدا که دست تو را خواند و دستگاهت داد
خدا که چشم تو را با نماز روشن کرد
خدا که فرصت تشخيص راه و چاهت داد
چقدر واقعه ی آسمانی و شفاف
خدا به يمن دعاهای صبحگاهت داد
خدا که عاقبتی خير و خوش عطايت کرد
خدا که آينه را نور با نگاهت داد
قسم به روز، که خورشيد شمع خانه توست
قسم به شب که خدا برتری به ماهت داد
خدا که اشک تو را جلوه گهر بخشيد
خدا که شعله روشن به جای آهت داد
خدا که جان تو را از الهه ها پيراست
خدا که غُلغُله ی قوم "لا اله" ات داد
يتيم آمده ام، مانده ام، پناهم ده
مگر يتيم نبودی خدا پناهت داد؟!
