بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

آغاز كردم شعر خود را با اباالفضل
اذن ورودم در غزل شد يا اباالفضل

هرمشكلی از ديدِ من سهل است تا هست
مشكل گشای مردم دنيا اباالفضل

مثـل خدا، مثـل محمّد، مثـل حيدر
بی نقص، بی مانند، بی همتا اباالفضل

اين پرچم و اين مجلس و اين شور و مستي
برپاست، وقتی هست پا برجا اباالفضل

با اين مراعات نظير، اهل نجاتيم
كشتی حسين و ساحل دريا اباالفضل

تو كيستی كه با وجود دو امامش
هستی كفيل زينب كبری اباالفضل

مجنون خجل گرديد و ليلی شرمگين شد
روزی كه كردی عشق رامعنا اباالفضل

ای پرچم نام بلندت در دو عالم
بالاتر از بالاتر از بالا اباالفضل

رزقِ حقيقی، گريه كردن بر حسين است
مفتاح اين روزی ست ذكرِ يا اباالفضل

ذكر توسّلهای من در خلوت اين است
"لا كاشفَ الكربِ الحُسَين، اِلّا اباالفضل"

ديروز از آب روان راحت گذشتی
تا آبروداری كنی فردا اباالفضل

ضرب المَثَل شد تا ابد طرز سُجودت
بر خاك پايِ حضرت زهرا، اباالفضل

با رفتنِ اين گونه ات ای مستِ بی دَست
يك قوم را انداختی از پا اباالفضل

در شام با رأس تو رأس شاه مي گفت:
ديدی علمداری زينب را اباالفضل ؟