بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

یک گوشه ی بقیع کنار چهار قبر
مشغول گریه زاری و سرگرم مرثیه
لا تَدْعُوِنِّی ات زده آتش به قلبها
ای بهترين ادامه ی زهرای مرضیه
                
دور و بر تو بال زنان، هر کبوتری
از ناله ی تو ناله ی جانکاه می کشد
با شاه تيرهای خودش روی بوم خاك
تصویری از عمود و سر ماه می کشد
        
مقتل نوشته است كه مروان سنگ دل
از سوز گریه ی تو زمین گیر گشته است
خانم شما شنيدی و از هوش رفته ای
پس حق بده، عقيله اگر پير گشته است
           
عمری گریستی به پسرها نه، بر حسین
تنها دم از غریبی دلدار می زدی
هر وقت روضه خوانی تان با سكينه بود
سقّای روضه می شدی و زار می زدی

هربار ظرف آب گرفتی به دست خود
سردی آب، جان و دلت را كباب كرد
تكرار كرد با تو، نه يك دفعه، بارها -
- كاری كه آب روز دهم با رباب كرد

از چار تا رشید دلاور نصیب تو
از دشت کربلا سپری تکه تکه است
در سوگ لاله های بدون سرت فقط
سهمیّه ی شما جگری تكه تكه است

سوزی كه داشت حالت مرثيه خواندنت
انداخته ست در دل ما شور و شين را
آموختی به هرچه كنيز است و نوكر است
جارو كشی بزم عزای حسين را