دو آینه که خدا را به ما نشان دادند
دو تا ستاره که زینت به آسمان دادند
دو تا کریم، دو تا سبزپوشِ فاطمه خو
دو مهربان، که به ما رزق آب و نان دادند
دو تا حسن، که یکی را حسین میخوانند
که هرچه روزیشان شد، به این و آن دادند
دو گریه زاده، دو تا ابر بغض کرده اشک
به اشکهای روان، گریه یادمان دادند
دو گوشواره زهرا، ولی شکسته شده
که داغ فاطمه را سخت امتحان دادند
دو تا حرم که در آغوش یکدگر بودند
کنار مادر بی جان خویش جان دادند
برای اینکه دوباره ز خواب برخیزد
چقدر مادر مظلومه را تکان دادند
مسیر خانه به مسجد، فقط زمین خوردند
دو قاصدک که خبر را به باغبان دادند
به امر فاطمه، با گریه شسته شد بدنش
کنار او، دم "جانم حسین جان" دادند
علی که آب به روی سر مطهر ریخت
عنان گریه به طشت و به خیزران دادند
