بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

دلم ز موج غصه ها گرفته/ راه كربلا گرفته؛/ چشماي عزا گرفته
غرق خونه امشب
دوباره با اشك چشاي جاري/ با فغان و آه و زاري/ ميخونم با بيقراري
واي به حال زينب
دوباره همه سجده هام/ با روضه معطر شده
انگاري كه ديگه دمِ/ نفساي آخر شده
عمر غم من سر شده 2
كربلا تا به شام          رو نيزه رأس بابام
نفس نمونده برام
به كي بگم از غمام


ميون اينهمه غم و بلاها/ مي كُشه من و خدايا/ یاد شام و بی حیاها
لحظه هاي آخر
يهموديا و كوچه اي پر آذر/ رقص و ساز و عود و عنبر/ گريه هاي كاروان در-
حسرت يه معجر
ميون اون رنج و عذاب/ يه نانجيبي زد صدا
بياد هر كي توي دلش/ كينه داره از مرتضي
روز انتقامه حالا 2
لاله ي واژگون      تو كوچه ها غرق خون
بارون سنگ بي امون
به كي بگم از غمام


آروم ميگيره غصه ها و دردام/ هست هنوز ز بعد ايّام/ ردّ سلسله رو دستام
خسته حال و پيرم
بیاد اون همه لباي تشنه/ ساقي گلاي تشنه/ شاه كربلاي تشنه
با عطش ميميرم
تو مجلس جام شراب/ از خيزرون خون ميچكيد
سه ساله روي پنجه هاش/ همه جسارت ها رو ديد
جون به لب عمه رسيد 2
اين دم آخرم          با ديده هاي ترم
ياد داداش اصغرم
به كي بگم از غمام