بی‌پلاک‌ - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

حسين برادر من  عزيز دلبر من
خدا کند کم نشود  سايه ات از سر من
دلم اسير نگاه توست  کرببلا قتلگاه توست
غريب مادر من 2
غريب حسين
هستم ز تيره ي ياس  ندارم اشک هراس
تا آن زمان که درحرم قدم زند عباس
واي از دمي که عزا شود  دستان ساقي جدا شود
طفلان پر از دردند  آواره مي گردند
غريب حسين
پيچيده بين کوير  صداي نيزه و تير
دانم حسين  خواهد خدا مرا ببيند اسير
مرا چه باک از اسارت است  آوازه ي ما به غيرت است
هستم شبيه شير  اين دس تو اين زنجير
غريب حسين
رسيده خون خدا  به سرزمين بلا  طلب کنم ظهور تو منتقم شهدا
به سوز زينب،به ناله اش  به اضطراب سه ساله اش 
به خاطر اصغر، به حضرت اکبر
بيا بيا ياابن الحسن

رضا تاجیک
سبک